AF (staw panewkowo-udowy) v. FA (staw udowo-panewkowy) / HG (staw ramienno- barkowy) v. GH ( staw barkowo-ramienny)
Jedną z charakterystycznych cech systemu PRI jest funkcjonalny podział stawów biodrowych i barkowych na stawy AF/FA i GH/HG czyli ruchu części proksymalnej (kość miedniczna lub łopatka) na dystalnej (kość udowa lub ramiennna) lub odwrotnie. Podział ten uzależniony jest więc, od tego która cześć stawu porusza sie a która jest ustabilizowana.
W systemie PRI dużo uwagi, szczególnie w pierwszych etapach leczenia, poświęcone jest stawom proksymalno- dystalnym czyli AF i GH. Jednym z głównych celów rehabilitacji jest odbudowa funkcji tych stawów zanim zaczniemy wzmacniać ruch kości dystalnej na proksymalnej (stawy FA/HG). Jest to także charakterystyczne dla prawidłowego rozwoju człowieka postępującego od tułowia w stronę części dystalnych.
Często ruch tych stawów jest mylony z podziałem na ruch w łańcuchu zamkniętym (stopa/dłoń obciążona, na podłożu) i otwartym (stopa/dłoń w powietrzu). Ruchy w stawach AF i GH nie są ograniczone do łańcucha zamnkniętego. Optymalny ruch w tych stawach nie będzie zależał od położenia stopy/dłoni, jest niezbędny w każdym etapie chodu, w fazie przenoszenia i obciążenia kończyny dolnej i ruchu kończyny górnej.
