Dostajemy wiele pytań na temat leczenia metodą oferowaną przez PRI w specyficznych diagnozach takich jak dyskopatie, bóle pleców, stawów krzyżowo-biodrowych itp. Związane jest to z tym,że większość terapeutów stara się znaleźć protokoły ćwiczeń czy całe algorytmy leczenia i używać ich w celu zmniejszenia bólu. Zmniejszenie bólu nie jest jednak celem samym w sobie w metodzie PRI. Celem jest odbudowa poprawnej, wrodzonej funkcji całego organizmu, za którą (w większości przypadków ) będzie postępować ograniczenie nocyceptywnej stymulacji.
Aby pomóc terapeutom w ich pracy, Instytut stworzył pełne algorytmy leczenia specyficzne dla danej dysfunkcji organizmu, które są oparte na łańcuchach mięśniowych charakterystycznych dla każdego człowieka.
Uważamy jednak z Michałem,że używanie tych algorytmów bez poznania całego systemu PRI może okazać sie nieskuteczne i ograniczyć zrozumienia tej metody. Według badań opublikowanych w latach 90 około 70 % pacjentów z bólami kręgosłupa nie jest poprawnie zdiagnozowana. Diagnoza „ból pleców” czy „ lumbago” nie oddaje pełnego stanu pacjenta. Wyniki badań MRI (rezonans magnetyczny) w 40 % dają wyniki negatywno –pozytywne. Pacjenci nie odczuwający żadnego bólu mają duże zmiany zwyrodnieniowe lub dyskowe według radiologów opisujących te zdjęcia.
Ze względu na swoje cele, metoda PRI może być praktycznie stosowana z każdym pacjentem bez względu na dysfunkcje i chorobę. Praktycznie nie ma żadnych bezwzględnych przeciwskazań do tej metody, mogą występować przeciwskazania względne do terapii manualnej (technik manualnych używanych przez Instytut). Dzięki temu PRI nie zawęża się do leczenia tylko pacjentów z dyskopatiami, nerwobólami, wysiękami stawowymi itp. Leczenie PRI jest i bedzie skuteczne w każdej jednostce chorobowej ze względu na odbudowę funkcji a nie orientację na ból. Metoda PRI może być używana w szkołach w czasie ćwiczeń korekty wad postawy, w sporcie w celu osiągnięcia poprawnego, nieskompensowanego ruchu i oczywiście w rehabilitacji ruchowej pacjentów ambulatoryjnych.
