Pytanie– W manualu kursu “Miokinematycznej odbudowy wzorców zespołu lędźwiowo – miedniczno – udowego” rotatory zew. i wew stawów AF i FA podzielone są na dwie grupy: antygrawitacyjne i będące w optymalnej pozycji. Jaka jest różnica między nimi?
Odpowiedź– Wymienione trzy główne rotatory antygrawitacyjne (zewnętrzne i wewnętrzne) to najsilniejsze i najbardziej funkcjonalne mięśnie działające przeciwko siłom grawitacji. Dlatego każdy z nas powinien umieć je włączyć/używać ze względu na ich siłę w pozycjach, w których siły grawitacji wpływają na nasze ciało. Mięśnie te, przeciwstawiają się siłom oporu będąc (lub nie) w odpowiedniej, funckjonalnej pozycji.
Trzy główne rotatory będące w odpowiedniej, funkcjonalnej pozycji to mięśnie, które są najbardziej skuteczne po osiągnięciu repozycji czyli po pierwszej fazie procesu rehabilitacyjnego według PRI. Jeżeli udało się osiągnąć optymalną pozycję miednicy (negatywny test biernego przywiedzenia – „adduction drop test”) z pełną ruchomością stawów FA, kolejnym etapem będzie wzmacnianie/uaktywnianie tych właśnie mięśni.
